Οι μικροί παραμυθάδες του 11ου
Όλα ξεκίνησαν από μία προκήρυξη: Διαγωνισμός συγγραφής παραμυθιού με γενικό τίτλο «Να σου πω μια παροιμία;» Δεν πρόλαβα καν να το προτείνω στα παιδιά, και άρχισαν να γράφουν. Ο διαγωνισμός ήταν απλώς η αφορμή· το έπαθλο, ένα e-book με τα κείμενα των «νικητών», όχι ιδιαίτερα δελεαστικό για παιδιά Β΄ και Γ΄ Δημοτικού. Η αληθινή αιτία ήταν η ανάγκη τους για έκφραση, που βρήκε δίαυλο για να διοχετευθεί.
Έγραφαν ασταμάτητα, και μου έφερναν κείμενα που δουλεύαμε και δραματοποιούσαμε στην τάξη. Ό,τι προέκυψε είναι αποκλειστικά δικό τους, προϊόν της έμπνευσής τους· εγώ δεν είχα παρά να τα κατευθύνω κάπου, χωρίς να τα χειραγωγήσω –πράγμα που έτσι κι αλλιώς θα ήταν δύσκολο, δεδομένης της έντονης προσωπικότητάς τους- και να τα βοηθήσω να προχωρήσουν σε μία σύνθεση, αφού το παραμύθι έπρεπε να είναι ομαδικό.
Η βράβευση είναι το επιστέγασμα της έμπνευσης και της προσπάθειάς τους, που τα έδεσε σαν ομάδα και τα ωρίμασε εκφραστικά –η εξέλιξή τους υπήρξε θεαματική. Εμείς οι δάσκαλοι έχουμε τη δύσκολη αποστολή να δείχνουμε διακριτικά τον δρόμο, και να τους επιτρέπουμε να ανθίζουν. Μαγικές οι στιγμές που αυτό κατορθώνεται…
Κατερίνα Θεοδωράτου ΠΕ91.01